باران
وقتی می بارد
از دل ِ ارامت
و نفس های تو خواهد پرسید
و مرا جای تو خواهد بوسید
و پرستوها را
با شمیم ِ نفست
سوی ِ خدا خواهد برد
شاخه های ِ گل پژمرده ولی
تازه تر خواهد شد
نه برای ِبودن
که برای ِ ماندن
همه شهر پر از
ساز ِ نوازشگر تو
و دل ِ من
پر از زمزمه ها خواهد شد
کوله بار ِ غم ِ دلگیر غروب
به تمنای ِ تو
از شهر جدا می ماند
ترسم از اینه است
که دلش تنگ شود
و تو بارانی و شب
به سحر
راز ِ تو را خواهد گفت.
سروده .... / مهدی گودرزی " رها "
باران
وقتی ببارد
از دل ِ ارامت
و نفس های تو خواهد پرسید
و مرا جای تو خواهد بوسید
و پرستوها را
با شمیم ِ نفست
سوی خدا خواهد برد
عشوه های ِِ گل ِ پژمرده ولی
جلوه گر خواهد شد
نه برای بودن
که برای ماندن
همه شهر پر از / ساز ِ نوازشگر تو
و دل ِ من
پر از زمزمه ها خواهد شد
کوله بار ِ غم ِدلگیر غروب
به تمنای تو
از شهر جدا می ماند
ترسم از اینه است
که دلش تنگ شود
و تو بارانی و شب
به سحر
راز ِ تو را خواهد گفت.