شعر طایفه ِ بی ابی

بله غمگین شده چهره ِ شهر 

شهری  از  طایفه ِ بی ابی 

اصفهان گرچه دلش خشکیده  

روزگاریست که دلها خالیست 

من از ان کودکی مبهم ِخویش 

یادگار از دل مردم دارم 

آه ...افسوس که در بی ابی 

از محبت همه جا شد خالی ! 

اگر از عشق بگویند مردم 

هیچ افسوس نباشد جایی . 

اصفهان باز به سبزی اید ، 

نه از ان رود ، که از عشق. اری..! 

رها...

*منظور از دل در خط سوم : اب زاینده رود
*منظور از دل در خط چهارم: دل مردم خالی از عشق
*منظور از رود: زاینده رود که چندیست خشکیده.